شهیدشهاب رضایى: من در راه شرف و کیان ایران اسلامى شهید شدم

شهیدشهاب رضایى در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است «من در راه ناموس و شرف و کیان ایران اسلامى شهید شدم».

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، «شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی، تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر افتد.

3856/ تبرک لحظاتمان با شهیدشهاب رضایى

بسمه تعالى
آنانکه در راه خدا جهاد کردند و کشته شدند مپندارید که مرده اند بلکه زنده اند و پیش خدایشان روزى می‌خورند .(قرآن کریم)

وصیت نامه ام را با سلام و درود بیکران به امام امت و امت شهیدپرور ایران و شیران بیشه روز و عابدان  شب جبهه‌هاى ایران آغاز می‌کنم.

درود و سپاس بر امام زمان(عج) یاور رزمندگان خداجوى ایران اسلامى و سلام بر شهیدان به خون خفته عملیات‌هاى آزادسازى شهرهاى ایران.

ما سربازان امام زمان(عج)، تنها از او کمک می‌خواهیم و او هم به یقین یاور یاران خویش هست و بوده و خواهد بود؛ اکنون در شرایطى قرار گرفته‌ایم که از هر سو و از هر طرف استکبار جهانى بر ما ظلم می‌کند، حقوقمان پایمال می‌شود و دین و کتابمان را به زور می‌خواهند از ما بگیرند، به خاطر همین حسین‌دوستى، اسلام‌خواهى و قرآن‌خواهى.

ما هر روز باید شاهد ظلم و ستم استکبار جهانى به پرچمدارى آمریکا باشیم، آیا می‌توان این همه ظلم و ستم را مشاهده کرد و دست روی دست گذاشت؛ نه هرگز! ما اماممان حسین است، اوست که در مقابل ظلم و ستم به ما درس عمل داده و قیام کرده و شمشیرها را به جان خریده است، خواهرش زینب کبرى در مقابل این ظلم‌ها و بى خدایی‌ها آوارگی‌ خود و برادرزاده‌هایش را به جان خریده و گرفتاری‌ها کشیده و ما هم به سان او می‌خواهیم حرکت کنیم، یا شهادت یا سعادت و جز آن راهى نداریم.

امید است این حرکتمان براى بازگشایى راه کربلا موثر و مفید واقع شود و خداوند بزرگ از بار گناهانمان بگذرد و ما را هم جزو سربازان واقعى امام زمان(عج) قرار دهد.

به خاطر ظلم استکبار من هم اراده قاطع کردم به جبهه‌ها بروم و دین خود را به اسلام و قرآن و امت شهیدپرور ادا کنم و اگر در این راه شهید شدم بسى افتخار است چه سودى بهتر از شهادت و شهید شدن و چه مقامى بالاتر از آن است که من با خدایم سخن بگویم امید است خداوند قلم عفو بر گناهانمان بکشد.

سخنی با خانواده‌ام دارم، مادر که ندارم سخنى با او داشته باشم و فقط از خدا می‌خواهم او را آمرزیده و با فاطمه زهرا(س) محشور بگرداند، اما تو پدر! از تو تشکر و سپاس دارم، امید است از سر تقصیرات من بگذرى.

و تو برادرم! اگر چه سخت است نبودن من برایتان ولى صبر کنید چون شما تنها برادرى نیستید که برادر را از دست می‌دهید بلکه هزاران هستند و در داغ برادرشان اشک می‌ریزند پس تو هم به قافله آنان بپیوند و با آنان هم‌آواز شو.

و تو خواهرم! بزرگترین مصیبت و سوگ در مرگ برادر براى خواهر باقى می‌ماند و اگر چه سخت است مرگ برادرى براى خواهر ولى زینب کبرى هم برادرى مثل حسین داشت که سرش را بالاى نیزه‌ها بردند، تو افتخار کن که برادرى داشتى که در راه ناموس و شرف و کیان ایران اسلامى شهید شد.

پایان پیام/ 89001/